Στο πλαίσιο των καθιερωμένων συναντήσεων της Νεανικής Ενοριακής Ομάδας (Ν.Ε.Ο.) ο Εφημέριος του Ιερού Ναού π. Μιχαήλ Μπιλάλης ανέπτυξε το θέμα «Ο Χριστιανός με υπακοή-ανυπακοή, πρόσωπο ή προσωπείο» και με εντυπωσιακό τρόπο προσήλωσε τις δεκάδες συγκεντρωμένων νέων.
Στο καλωσόρισμά του ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού π. Γεώργιος Ζώρζος τόνισε ότι η Νεανική Ομάδα εδραιώνεται μέρα με τη μέρα στην Εκκλησία και στις καρδιές μας. Σε κάθε πρόσκληση, είπε ο π. Γεώργιος, παρατηρείται ραθυμία και χρησιμοποιούμε δικαιολογίες, για να μην την αποδεχτούμε. Το γεγονός, όμως, ότι την δεχτήκαμε σήμερα και ήρθαμε – και μάλιστα τόσο πολλοί – σημαίνει ότι η καθημερινότητα που βιώνουμε μας ενοχλεί και θέλουμε ίσως κάτι να διορθώσουμε σ’ αυτή, για να παλέψουμε με πιο ισχυρά όπλα. Ξεκινώντας την ομιλία του ο π. Μιχαλήλ και δραττόμενος από την ευαγγελική περικοπή της ημέρας, για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ως χριστιανοί και μέλη της Εκκλησίας, ώστε να φθάσουμε στο καθ’ ομοίωση του Θεού, τόνισε πως «αυτό θα πραγματωθεί μόνο μέσα από την ομολογία της πίστεώς μας και έπειτα από την αγάπη μας στο πρόσωπο του Χριστού. Δηλαδή να ομολογήσω ενώπιον όλων των ανθρώπων το πιστεύω μου και την αλήθεια της ζωής και έπειτα να δείξω την αγάπη μου στον ίδιο τον Θεό. Αυτά με δύο τρόπους μπορώ να τα καταφέρω: με την υπακοή και την προσευχή.
Η υπακοή δεν είναι πειθαρχία. Στην Ορθοδοξία η υπακοή είναι μία από τις μεγαλύτερες αρετές, αλλά είναι και ένα μυστήριο, μέσα στο οποίο ο άνθρωπος ψάχνει να βρει ποιο είναι το θέλημα του Θεού για τον ίδιο και πώς μπορεί να μείνει σταθερός στις βουλές και στην πρόνοια του Θεού. Αυτό, βέβαια, γίνεται μέσω του πνευματικού μας πατέρα, που ενδιαφέρεται πραγματικά για τη σωτηρία μας. Το μεγαλύτερο παράδειγμα υπακοής μέσα στον χώρο της Εκκλησίας είναι η Παναγία Θεοτόκος, που εμπιστεύθηκε την ελευθερία της στο θέλημα του Θεού.
Η προσευχή είναι ο τρόπος, με τον οποίο προσεγγίζουμε την αγάπη του Χριστού. Είναι απαραίτητη για μας τους χριστιανούς, διότι μόνον έτσι βιώνουμε τον λόγο του Κυρίου και των Αγίων μας. Η συνειδητή προσευχή μάς κάνει πιο πράους και αλλάζει την όψη μας, διότι μας χαριτώνει ο Πανάγαθος Θεός μέσω του Αγίου Πνεύματος. Η προσευχή είναι το σχοινί του Θεού που δεν πρέπει να κόβουμε, γιατί αυτό είναι η επικοινωνία μας μαζί Του. Κάθε χριστιανός στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχει το δικό του ξεχωριστό πρόσωπο και όχι ένα προσωπείο, με το οποίο αναδεικνύεται με υποκρισία στους άλλους. Το προσωπείο σημαίνει τυποποίηση, αυτοματισμό, καταναγκασμό, ενώ το πρόσωπο χαρακτηρίζεται από την ελεύθερη και υπεύθυνη εκλογή. Επίσης το προσωπείο σημαίνει εγκλωβισμό μέσα στο άτομο και το άτομο διακατέχεται από ποικίλους φόβους, κυρίως από τον φόβο του θανάτου. Το προσωπείο με τα χαρακτηριστικά του αυτά οδηγείται στην άρνηση της δημιουργίας. Ο Θεός γνωρίζει το αληθινό πρόσωπο του κάθε ενός μας και είναι ο μόνος από τον οποίον δεν μπορούμε να κρυφτούμε». Μετά το πέρας της ομιλίας του π. Μιχαήλ, ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος και κατόπιν αυτού ο «Ταξιάρχης» προσέφερε εκλεκτό δείπνο σε όλους τους προσκεκλημένους. Η πνευματική τροφή, μα και η υλική ευχαρίστησαν όλους μας και αφού ανταλλάξαμε ευχές για καλό καλοκαίρι φύγαμε με ανάλαφρη διάθεση και με τη βεβαιότητα πως η Εκκλησία μας θα είναι πάντα στο πλάι μας σε ό, τι κι αν μας συμβεί.
Μας δωρίστηκε δε και φυλλάδιο εκδόσεως του Ιερού Ναού με τα βασικά σημεία της πίστεώς μας, για να μη χανόμαστε στον κυκεώνα των απόψεων, για να ξέρουμε τι πιστεύουμε.
