Με την Ευλογία του Θεού ,την μεσιτεία της Παναγίας Μητέρας μας και  την προστασία των Αρχαγγέλων μας τελέσθηκε σήμερα Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017 στον Ιερό μας Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών πολιούχων Κορυδαλλού,η Β Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας συγκινητικές ήταν οι στιγμές εκείνες κατά τις οποίες το πολυπληθές Εκκλησίασμα κάθε ηλικίας έψαλλε μαζί με τους Βυζαντινούς χορούς τους Ύμνους στην Πλατυτέρα των Ουρανών την Κυρία Θεοτόκο.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Νικαίας και Κορυδαλλού κ.Αλέξιος απηύθυνε λόγους πατρικής αγάπης στο ποίμνιό του,λέγοντας τα εξής : 

Με την Ευλογία του Θεού, την μεσιτεία της Παναγίας Μητέρας μας και την προστασία των Αρχαγγέλων μας τελέσθηκε σήμερα Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017 στον Ιερό μας Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών πολιούχων Κορυδαλλού, η Β' Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας συγκινητικές ήταν οι στιγμές εκείνες κατά τις οποίες το πολυπληθές Εκκλησίασμα κάθε ηλικίας έψαλλε μαζί με τους Βυζαντινούς χορούς τους Ύμνους στην Πλατυτέρα των Ουρανών την Κυρία Θεοτόκο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας και Κορυδαλλού κ. Αλέξιος απηύθυνε λόγους πατρικής αγάπης στο ποίμνιό του,λέγοντας τα εξής:

«Χαίρε Αμνού καί Ποιμένας Μήτηρ, Χαίρε αυλή λογικών προβάτων»

Αγαπητοί μον πατέρες καί άδελφοί, Ό ύμνος πού ψάλλουμε αύτή τήν περίοδο, γνωστός ώς «Χαιρετισμοί τής Παναγίας» ή «Ακάθιστος Ύμνος», συνδέεται μέ μιά Ιστορική φάση τού Βυζαντίου καί είναι καλά νά τή γνωρίζουμε, ώστε νά έννοήσονμε καλύτερα τή σημασία τον καί νά άξιοποιήσονμε τά σημαντικά στοιχεία πού μάς προσφέρει.

Μεταφερόμαστε στό 626 μ.Χ. Ό αυτοκράτορας Ηράκλειος πολεμά κατά τών Περσών στα βάθη τής Ασίας, γιά νά πάρει πίσω τόν Τίμιο Σταυρό, πού είχαν άρπάξει άπό τά Ιεροσόλυμα.

Στήν Κωνσταντινούπολη έχει μείνει μόνο μιά μικρή φρουρά γιά τήν προστασία τής Βασιλεύουσας.

Η καθημερινή ζωή στήν Πόλη συνεχιζόταν μέ μιά σχετική αγωνία γιά τήν έπιστροφή τον αυτοκράτορα.

Αιφνιδίως μπροστά στα τείχη έμφανίζονται πεζοπόρα τμήματα Περσών, ένώ πλοία τών Αβάρων έχουν αποκλείσει τόν Κεράτιο Κόλπο.

0ι κάτοικοι τής Κωνσταντινουπόλεως αιφνιδιάζονται, οί δυνατότητες άμυνας είναι περιορισμένες καί μόνη καταφυγή ή προσευχή στήν Υπεραγία Θεοτόκο.

Μέ τήν Ιερά εϊκδνα Της, ό Πατριάρχης Σέργιος στηρίζει τούς άμννόμενονς στα φυλάκια.

Ό Ναός τής Παναγίας τών Βλαχερνών γεμίζει μέ γυναικόπαιδα καί τό δάπεδο ποτίζεται μέ δάκρυα.

Οι άπειλές τών βαρβάρων άκονγονται καί στό Ναό: «Μόνο άν γίνετε πουλιά γιά νά πετάξετε στόν αέρα ή ψάρια γιά νά κολυμπήσετε μέσα στή Θάλασσα, Θά σωθείτε».

Οι πολιορκούμενοι Χριστιανοί είχαν συναίσθηση τής άδνναμίας τους, άλλά πίστευαν ότι ο Παντοδύναμος Θεός Θά τούς έσωζε μέ τήν πρεσβεία τής Παναγίας. Γιά τό λόγο αύτό προσεύχονταν όλοένα καί θερμότερα.

«Τό θαύμα Είναι τής πίστης τό άκριβό παιδί» καί ή πίστη έδωσε τό θαυμαστό αποτέλεσμα: Ένας ξαφνικός δυνατός άνεμος σήκωσε πελώρια κύματα καί βύθισε τά καράβια τών Αβάρων. Οί βάρβαροι, άσοι έζησαν, έφυγαν πανικόβλητοι. Αυτό τό Θαύμα ύπερέβαινε τήν ανθρώπινη λογική καί οί Βυζαντινοί έσπευσαν στήν Παναγία τών Βλαχερνών, τέλεσαν Δοξολογία καί έψαλαν γιά πρώτη φορά τό «Τή Υπερμάχω...», καί άπήγγειλαν όλο τόν ύμνο όρθιοι στάση πού τόν χαρακτήρισε ώς «Ακάθιστο Ύμνο».

Ό Ακάθιστος 'Υμνος περιλαμβάνει 144 χαιρετισμούς, τά άνεκτίμητα «Χαίρε», τά διαμάντια τής έκκλησιαστικής ύμνογραφίας. Κάθε χαιρετισμός συνδυάζει Ιστορία καί θεολογία.

Μάς περιγράφει μέ απλότητα τό Ιστορικό γεγονός τής Σάρκωσης τού ΥΙον καί Λόγον καί μάς δίνει παράλληλα τά θεολογικά μηνύματα καί τίς προεκτάσεις τής κοσμοσωτήριας εύαγγελικής Ιστορίας.

0ι πρώτοι δώδεκα οίκοι έστιάζουν περισσότερο στήν Ιστορία, δηλαδή στόν Εύαγγελισμό τής Θεοτόκου, στήν σύλληψη τον Χριστού από τήν Παναγία, στήν έπίσκεψη τής Θεοτόκου στήν Ελισάβετ, στήν επίσκεψη τών ποιμένων καί τών μάγων στό νεογέννητο Χριστό, στήν έπιστροφή τών μάγων, στήν φυγή στήν Αίγυπτο καί στήν Υπαπαντή, ένώ οί έπόμενοι δώδεκα (Ν-Ω) έχουν Θεολογικότερο περιεχόμενο, δηλαδή αναφέρονται στήν άσπορο σύλληψη, στή Θεότητα καί ανθρωπότητα τού Χριστού, στή σωτηρία τού ανθρωπίνου γένους καί στή θέωση τών ανθρώπων.

Η Παναγία μας έγκωμιάζεται καί χαιρετίζεται ώς «Αμνού καί Ποιμένος Μήτηρ» καί ώς «αιϊλή λογικών προβάτων».

Η Υπεραγία Θεοτόκος έπλέχτηκε έξαρχής άπό τήν «προαιώνια βουλή τον Θεού», ώστε νά γίνει τό «Δοχείον τής Χάριτος» καί νά διακονήσει τό μυστήριο τής Θείας Οικονομίας ώς Μητέρα τού Υίον καί Λόγον τού Θεού, πού συνδύασε στόν έαυτό Τον τόν ρόλο τον Αμνού καί τον Ποιμένα μαζί.

Είναι «ό Ποιμήν ό καλός πού Θέτει τήν ψνχην Αύτον ύπέρ τών προβάτων (Ιω. 10, 11), καί είναι ταυτόχρονα «ό Αμνός τον Θεού ό αϊρων τήν άμα ρτέαν τού κόσμου» (Ιω. 1, 29). Δύσκολη ή κατανόηση τής διπλής αϊmjς 'ιδιότητας μέ τή λογική.

Δυσκολότερη γιά τή σκέψη ή αποδοχή τον προσώπου έκείνον πού είναι μαζί Θύτης καί Θύμα.

Είναι όμως μιά αλήθεια, ή μόνη αλήθεια, ή σώζονσα τόν κόσμο. Ό Κύριος σαρκώθηκε γιά χάρη μας· κατέβηκε άπό τόν Ούρανό, γιά νά ανεβάσει έμάς έκεί πάνω.

Δέ μάς κάλεσε άπό ψηλά μέ βροντές καί αστραπές, δέν τρόμαξε τόν άνθρωπο γιά νά τόν φέρει κοντά Τον.

Σεβάστηκε τήν έλενθερία πού Εκείνος μάς έδωσε καί ήλθε σέ μάς ώς ταπεινός άνθρωπος. «Καθ' ήμάς άνθρωπος, θά μάς πεί σέ άλλο σημείο ό Ακάθιστος Τμνος.

"Ήλθε πλάι μας άπό αγάπη καί μάς έδωσε τήν ίδια τή ζωή Τον, γιά νά μάς δώσει έλπίbα ζωής αιωνίου.

Οί άρχοντες τον κόσμού τούτον μπορεί νά Θυσιάζουν τό λαό στίς φιλοδοξίες τους, ό δικός μας όμως Άρχοντας είναι ό «Καλός Ποιμένας», πού Θυσιάστηκε γιά μάς, πότισε τή γή μέ τό τίμιο αίμα Τον καί στό αίμα Τον θεμελιώθηκε ή 'Εκκλησία.

Μιά 'Εκκλησία ποτισμένη διά μέσον τών αιώνων μέ τό αίμα τών Μαρτύρων Της.

Η Υπεραγία Θεοτόκος ϋμνείται καί χαιρετίζεται καί ώς «αιϊλή λογικών τροβάτων».

Τι σημαίνει αϋτο άγαπητά μού παιδιά; Τά φυσικά πρόβατα, έχούν ποιμένα πού νοιάζεται γι' αυτά, τά φροντίζει κάθε στιγμή, τά μεταφέρει σέ πράσινα λιβάδια, μένει μαζί τους γιά νά μήν κινδυνεύσουν, καί τό βράδυ τά βάζει μέσα στό μαντρί ώστε νά είναι άσφαλή. Καί τούτο γιατί τά πρόβατα είναι άκακα, δέν άγριεύονν καί δέν έπιτίθενται.

Επιπλέον είναι πολύ χρήσιμα, γιατί δίνουν τόσα πολύτιμα καί άπαραίτητα άγαθά γιά τόν άνθρωπο. Ανάλογα γνωρίσματα πρέπει νά έχούν, τά λογικά πρόβατα τής ποίμνης τον Καλού Ποιμένα, τού Χριστού.

Δηλαδή εμείς οί πιστοί πρέπει νά είμεθα ήμεροι καί ειρηνικοί, οφείλουμε νά προσφέρούμε στό συνάνθρωπο, νά είμεθα κοντά στόν Ποιμένα, άλλιώς θά φαγωθούμε άπό τούς «λύκούς» πού παραμονεύουν.

Καί όπως τό φυσικό πρόβατο νιώθει άσφάλεια μέσα στό μαντρί, έτσι καί ό Χριστιανός μπορεί νά είναι ασφαλής μόνο μέσα στήν «αυλή τών λογικών προβάτων», πού είναι ή Εκκλησία μας.

Τήν Άγία μας Εκκλησία σκέπει ή Ύπεραγία Θεοτόκος, πού εικονίζεται πάνω στήν κόγχη τού Ιερού Βήματος μέ άπλωμένα τά χέρια, νά αγκαλιάζει τούς πιστούς καί νά τούς άνεβάζει στό Θρόνο τού Τριαδικού Θεού. Είναι ή «Πλατύτέρα τών Ουρανών», ή «μετάγουσα τούς έκ γής πρός Ουρανόν».

Η Χάρη τού Τριαδικού Θεού, μάς όδηγεί αυτές τίς ήμέρες στήν. Εκκλησία, γιά νά υμνήσουμε τήν Παναγία μας καί νά τήν ευχαριστήσονμε θερμά γιά τήν ϋψηλή καί έμπονη διακονία Της στό Μυστήριο τής Θείας Οικονομίας. Εκείνη, ώς «Νέα Εύα», έκπροσώπησε τό άνθρώπινο γένος.

Η πρώτη, ή Εύα τής Εδέμ, μάς οδήγησε, μέ τήν επιπολαιόητά της, στόν όλεθρο.

Η άλλη, ή δεύτερη Ενα, ή Υπεραγία Θεοτόκος, μάς άνοιξε τό δρόμο τής σωτηρίας μας. "Εγινε ή Ιδια «γέφυρα τών έκ γής πρός Ουρανόν». Μέσα στήν Άγία μας Εκκλησία καί κάτω άπό τή σκέπη τής Παναγίας άς έναποθέσουμε τίς έλπίδες μας, άς υφάνούμε πάνω στόν καμβά τής ζωής μας, μέ τήν βοήθειά της καί το παράδειγμά της, τήν σωστή άνατροφή καί διδαχή τών παιδιών μας.

Γιατί μόνο έτσι θά παραδώσούμε σωστά δομημένούς άνθρώπους στήν κοινωνία μας, στήν Ελλάδα μας.

Μέ τήν Παναγία Μητέρα άς σχεδιάσούμε τό μέλλον αυτού τού τόπού, πού τόσο πολύ δοκιμάζεται.

Καί πιστέψτε με δέν ταιριάζει καί δέν έπιτρέπεται αύτός ό τόπος πού είναι ό λίχνος τού πολιτισμού νά δοκιμάζεται μ' αυτόν τόν τρόπο.

Η Ιστορία όμως, άγαπητά μον παιδιά, μάς διδάσκει, ότι όταν οί έλληνες είναι ένωμένοι - όπως είναι τώρα - γεννούν τό θαύμα καί τό Θαύμα θά γίνει νά είστε σίγουροι.

Αυτός ό τόπος πάλι θά ανθίσει. Η νεολαία μας, αυτή ή δαφνοστεφανομένη απαντοχή μας, καί πάλι θά βρεί το χαμόγελο καί τή σταθερότητα στήν πορεία της.

Άς στραφούμε έγκωμιαστικά στήν Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί μέ τό μεγάλο υμνωδό τού Ακαθίστου Ύμνού καί άς τής είπωμεν:

Χαίρε, συ που είσαι Μητέρα Εκείνου,

ο Οποίος είναι και Αμνός (ως άνθρωπος) και Ποιμήν (ως Θεός),

Χαίρε, συ, που είσαι η μάνδρα των λογικών προβάτων (δηλαδή των πιστών)

Παναγία Θεοτόκε, υπέρμαχε Στρατηγέ προστάτευσε την Ελλάδα μας.

Μήτηρ του Θεού φύλαξον ημάς υπό την σκέπην Σου.

Πηγή κειμένου : Ρομφαία