ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΝΙΚΑΙΑΣ

Ἐν Νικαίᾳ τῇ 25ῃ Νοεμβρίου 2016

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ὑπ’ ἀριθμ. 580

Α Λ Ε Ξ Ι Ο Σ

Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νικαίας

Πρός

Τόν ἱερό κλῆρο καί τό φιλόχριστο λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Ὁ ὑψηλὸς Θεὸς ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος,

βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος τοὺς αὐτῷ βοῶντας, Ἀλληλούϊα»

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Πρίν ἀπό τή σάρκωση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου δέ θά μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νά ἐκτιμήσει τὴν ἀσύλληπτη ἀξία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, δεδομένου ὅτι μετά τήν πτώση περιέπεσε σέ κατάσταση ἔκπτωσης καί ἀλλοίωσης. Ἐλάχιστοι φωτισμένοι διαισθάνθηκαν τό ἀνθρώπινο μέγεθος πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Πολύ λίγοι ἐνστερνίσθησαν τήν καταπληκτική δήλωση τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς: «ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτὸν» (2, 7)∙ λίγο χαμηλότερα ἀπό τούς ἀγγέλους ὁ ἄνθρωπος, γήινος φύλακας τοῦ «κατ’ εἰκόνα» καί μαζί Οὐράνιος σμιλευτής τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν».

Σαρκούμενος ὁ Υἰός δίνει στόν ταλαιπωρημένο καί ἀμήχανο ἄνθρωπο τήν πρέπουσα ἀξία. Τήν ταλαιπωρία καί ἀμηχανία τῆς ἀνθρωπότητας ἐκφράζει θλιμμένος ὁ Ψαλμωδός: «πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψ. 13, 3 - Ρωμ. 3, 12-13). Ὅμως τώρα ὁ τέλειος Θεός γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, «Υἱός τοῦ ἀνθρώπου», καί μέ τόν τρόπο αὐτό καταξιώνει τόν ἄνθρωπο, δίνοντάς του τή δυνατότητα ἐπανόδου στό «ἀρχαῖον κάλλος».

Ἡ σάρκωση τοῦ Θεοῦ, ἀπό ἄκρα συγκατάβαση, ἄνοιξε μιά νέα σελίδα στήν ἀνθρωπότητα. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔγινε μεσίτης μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου. Συνῆψε μιά λυτρωτική υἱοθεσία μέ τόν κτιστό ἄνθρωπο καί τόν ἐπανέφερε σέ κοινωνία μέ τόν Ἄκτιστο Θεό. Τοῦ ἐξασφάλισε ἔτσι τό προνόμιο νά ἀφήσει τό παρελθόν, νά διαρρήξει τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας, νά ὑψωθεῖ ἀπό τίς γήινες ἐξαρτήσεις καί νά γίνει μέτοχος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μόνη προϋπόθεση ἡ δική του ἀπόφαση ἀλλαγῆς.

Ὁ Χριστός, πού ἀνέλαβε ἑκουσίως τά δεινά τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ὄχι μόνο δέν ἄκουσε ἔστω ἕνα ψιθυριστό «εὐχαριστῶ», ἀλλά ἀντιθέτως διώχτηκε, χλευάσθηκε, βασανίστηκε καί ὑπέστη σταυρικό θάνατο. Αὐτός πού σύμφωνα μέ τή δήλωση τοῦ ἀγγέλου πρός τόν Ἰωσήφ, θά ἔσωζε τόν λαό Του ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν πνευματικό θάνατο, ὑποχρεώθηκε νά φύγει ἀπό τήν πατρική γῆ, νά ἐξοριστεῖ στήν Αἴγυπτο, γιά νά ἀποφύγει τήν ὀργή τοῦ Ἡρώδη. Ὁ τοπικός ἐμπαθής ἄρχοντας νιώθει ἀνασφαλής ἐνώπιον τοῦ φιλεύσπλαχνου Ἄρχοντα τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Oἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, ζῶντας στή μεταπτωτικὴ κατάσταση, ἀκοῦμε καθημερινά διακηρύξεις κρατικῶν φορέων καί κοινωνικῶν ὁμάδων καὶ διεθνεῖς συμβάσεις πού ἀναφέρονται στό σεβασμό τοῦ ἀνθρώπου καί στὰ δικαιώματά του. Ὡστόσο, παρατηροῦμε καθημερινά τὸν εὐτελισμὸ τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, τὴν ἀτίμωση, τὸν διασυρμὸ, τήν ἐξόντωσή του. Κάθε ἰδεολογικό, κοινωνικό ἤ ἀκόμη καί θρησκευτικό μόρφωμα ἀναζητεῖ συχνά εὐκαιρίες νά μειώσει, νά εὐτελίσει, νά ἀλλοιώσει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν καταστήσει ἄβουλο ὄργανο, πειθήνιο στά κελεύσματα σκοτεινῶν δυνάμεων, μέ προδιαγεγραμμένο τόν ἀφανισμό του.

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

Περισσότερο ἀπό δυό χιλιάδες χρόνια τώρα, βιώνουμε μιά διαχρονική ἀπειλή ἐναντίον τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κτίσης ὁλόκληρης. Ἡ οἰκονομική ἀνισότητα δημιουργεῖ ἐλάχιστους «κροίσους» καί ἑκατομμύρια φτωχούς, ἄνεργους καί πεινασμένους. Ἡ βία σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο ἐπιλέγεται ὡς τρόπος ἐπίλυσης διαφορῶν. Οἱ ἀξίες χλευάζονται καί οἱ νέοι «ποτίζονται» μέ δηλητηριώδη «νάματα», καταστροφικά καί γιά τούς ἴδιους. Ἐκεῖνοι πού συντηροῦν τούς πολέμους ἐμφανίζονται κατόπιν ὑποκριτικά εὔσπλαχνοι ἀπέναντι στά θύματα. Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καί ἔντιμες φωνές, ἀλλά οἱ ὅποιες προσπάθειες γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου καί τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου ὀφείλει νά ἔχει ἀφετηρία τό ταπεινό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ἀπό ἐκεῖ ξεκινάει ἡ «ἐπί γῆς εἰρήνη» καί ἡ «εὐδοκία» τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπό ἐκεῖ θά ἔλθει ἡ χαρά καί θά ἀνθίσει ἡ ἐλπίδα γιά ἕνα κόσμο καλύτερο, γιά μιά εὐλογημένη ζωή, γιά μιά κοινωνία ἀγάπης.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς