Πρός τόν ἱερό κλῆρο καί τό φιλόχριστο λαό
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι τῶν Ἄνω Δυνάμεων» (Ἀπολυτίκιον)
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἑορτάζουμε σήμερα τή Σύναξη τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μιχαήλ καί Γαβριήλ, τηρώντας τήν ἀρχαία παράδοση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Διευκρινίζουμε ἐξαρχῆς πώς ὁ ὅρος «Σύναξη» παραπέμπει σέ «Προσοχή», σέ «Ὁμόνοια» καί σέ «Ἕνωση». Καί λέγοντας προσοχή ὁ νοῦς μεταφέρεται στή διήγηση τοῦ προφήτη Ἠσαΐα (14, 12-14), περί τῆς ἀλαζονείας καί τῆς ἐπιδίωξης τοῦ Διαβόλου νά γίνει ὅμοιος μέ τό Θεό, μέ ἄμεση συνέπεια τήν ἔκπτωσή του ἀπό τόν Οὐρανό. Τότε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ κάλεσε ὅλες τίς ἀγγελικές δυνάμεις μέ τήν ἀγωνιώδη κραυγή «Πρόσχωμεν, Στῶμεν καλῶς». Ἄς προσέξουμε καί ἄς σταθοῦμε σωστά, ἄς πάρουμε τίς ὀρθές ἀποφάσεις. Ἡ θέση μας εἶναι κοντά στό Θεό, ὄχι μέ τό Σατανά. Αὐτή τή σύναξη τῶν ἀγγέλων μέ πρωτοστάτες τούς Ἀρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβριήλ τιμοῦμε σήμερα. Κατά τόν Πρόκλο Ἀρχιεπίσκοπο Κων/πόλεως (434-446), τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ ὡς ἅγιο, τό ὄνομα Μιχαήλ σημαίνει «Δύναμη Θεοῦ» καί τό ὄνομα Γαβριήλ ἑρμηνεύεται ὡς «ἄνθρωπος Θεοῦ». Ὁ Μιχαήλ ἐκφράζει τήν παντοδυναμία τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐνῶ ὁ Γαβριήλ ὑπηρέτησε τό Μέγα Μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Οἱ ἄγγελοι εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι «Ποιητής Οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων», ὅπως ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως. Σέ σχέση μέ τούς ἀνθρώπους, εἶναι ἀνώτεροι στή γνώση, ὄχι παντογνῶστες, ἀσώματοι ἀλλά ὄχι πανταχοῦ παρόντες, δυνατότητα πού ἔχει μόνο ὁ Θεός. Εἶναι ὄντα νοερά καί φωτεινά, παίρνοντας τό φῶς ἀπό τή μοναδική πηγή τοῦ φωτός πού εἶναι ὁ Θεός. Κύριο ἔργο τους εἶναι ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι κυρίως «λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα». Ἀκολουθεῖ ἡ προστασία τῶν ἀνθρώπων, ἐφόσον βέβαια προσπαθοῦν μέ ταπείνωση νά τηροῦν τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, στό ὁποῖο εἶναι ταγμένοι καί οἱ ἄγγελοι. Σέ διαφορετική περίπτωση ἐπιχαίρει ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἐξέπεσε ἀπό ἐγωισμό καί ἀγωνίζεται νά ἐκθρέψει τήν ἴδια ἐκτροπή καί στόν ἄνθρωπο. Ὅπως «κλειδί» τοῦ παραδείσου εἶναι ἡ ταπείνωση, ἀπαρχή καταστροφῆς εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἀκόμη καί τόν Κύριο προσπάθησε νά ἐκπειράσει ὁ Σατανάς μετά τό Βάπτισμα (Μτθ. 4, 1-11). Μόλις Ἐκεῖνος τόν ἀπέπεμψε, ἀμέσως προσῆλθαν ἄγγελοι καί Τόν διακονοῦσαν. Διακονοῦν καί τούς ἀνθρώπους, ὅταν μετανοήσουν καί πάρουν τή γενναία ἀπόφαση τῆς ἀλλαγῆς. Τότε χαίρουν μέ τόν Θεό γιά τή μετάνοιά μας (Μτθ. 24, 36 κ. ἄ.).
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Στίς ἱερές Ἀκολουθίες τοῦ Ἑσπερινοῦ, τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας ἐπικαλούμεθα «Ἄγγελον εἰρήνης, πιστόν ὁδηγόν, φύλακα τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν». Εἴμαστε ἀσφαλῶς ἀδύναμοι καί εὐπαθεῖς, ἀλλά δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔχουμε πλάι τόν ἄγγελό μας, πρόθυμο νά μᾶς στηρίξει στίς σωτηριώδεις ἐπιλογές μας. Ἐκεῖνος μᾶς προστατεύει ἔναντι τῶν πειρασμῶν τοῦ Ἀντιχρίστου καί προσάγει στό Θεό τήν προσευχή μας, στηρίζοντας τήν ἐλπίδα μας. Ἐκεῖνος θά μᾶς ὁδηγήσει στόν Παράδεισο ἤ θά μᾶς ἀφήσει σάν θλιβερό λάφυρο τοῦ Σατανᾶ. Σέ μᾶς ἐναπόκειται νά ἀποφασίσουμε σωστά, μέ τή βεβαιότητα ὅτι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι λυποῦνται γιά τή πτώση μας καί χαίρουν γιά τή μετάνοιά μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀ λ έ ξ ι ο ς
